Rozdział 4.

Impreza w klubie trwała trochę ponad godzinę a prawie całe moje towarzystwo było w zaawansowanym stadium upojenia alkoholowego. Nie piłam tylko ja, Liam i Zayn, który podobno brał antybiotyki. Najbardziej ze wszystkich wstawiony był chyba Harry, który właśnie wykonywał przed nami pokaz tańca erotycznego z balkonowym filarem wywołując u wszystkich salwy dzikiego, niepohamowanego śmiechu. Ja siedziałam przy stoliku słomką bawiąc się zawartością szklanki, w której znajdowała się jakaś pomarańczowa substancja, którą dostałam od Perrie. Co chwila zerkałam w telefon z nadzieją na wiadomość od Deana. Zauważyłam mulata zmierzającego w moją stronę i odruchowo rozejrzałam się wokół w poszukiwaniu jakiegokolwiek ratunku jednak było już za późno. Chłopak usiadł obok mnie a kiedy próbowałam nie zwracać na niego uwagi chwycił mój podbródek i zmusił do popatrzenia w jego stronę.
- Dlaczego to zrobiłaś? Dlaczego udajesz, że się nie znamy?
- Tak jest lepiej Zayn. Dla nas oboje. Zresztą to była twoja decyzja. Podjąłeś ją trzy lata temu.

- Ivy, zrozum do cholery jasnej, że ja nie chciałem tego tak zostawiać! To nie była moja decyzja. - powiedział podniesionym głosem.
- Taka jest cena sławy Malik - ucięłam dyskusję wstając od stolika i kierując się w stronę damskich toalet. Zamknęłam się w jednej z kabin i pozwoliłam kilku łzom spłynąć po moich policzkach. Dlaczego taka jestem? Nie dopuszczam go do siebie chociaż tak bardzo chcę. Trzymam dystans raniąc przy tym siebie i jego. Mimo, że to boli gdzieś w głębi coś podpowiada mi, że to jest właściwa decyzja. Nie chcę Nie mogę pozwolić sobie na jakiekolwiek uczucia wobec mulata. Otarłam łzy, poprawiłam sukienkę i wyszłam z kabiny. Stanęłam przed lustrem, poprawiłam makijaż i opuściłam toaletę. Udałam się do naszego stolika gdzie tym razem siedzieli wszyscy, włączając w to całujących się Zayna i Perrie. Zabolało. Wiem, że nie powinno, ale mimo że bardzo się staram nie mam kontroli nad swoimi uczuciami.
- Ja chyba wrócę do domu. Trochę źle się czuję - oznajmiłam.
- Może nie jesteś przyzwyczajona do takiego trybu życia. Poproś Zayna niech Cię odwiezie. - rzuciła kąśliwie Danielle. Coś mi się w niej nie podoba. Myślę, że raczej nie zostaniemy najlepszymi przyjaciółkami.
- Nie, nie trzeba. Wrócę taksówką. - uśmiechnęłam się do niej sztucznie.
- Ivy daj spokój. Dan ma rację. Zawiozę Cię. - ochoczo powiedział Zayn i po chwili zmierzaliśmy ku wyjściu. No pięknie. Właśnie tego chciałam uniknąć. Sytuacji sam na sam z Malikiem. Podążałam za nim w stronę jego samochodu nie odzywając się ani słowem. Chłopak jak na gentlemana przystało otworzył mi drzwi od strony pasażera. Zajęłam miejsce i odwróciłam głowę w stronę szyby. Nie miałam zamiaru z nim rozmawiać. Chciałam potraktować go jak powietrze i prawie mi się to udało. No właśnie. Prawie.
- Ivy. Proszę popatrz na mnie. - powiedział kiedy zatrzymaliśmy się na osiedlowym parkingu. Odwróciłam głowę w jego stronę i od razu tego pożałowałam. Zatraciłam się w tych czekoladowych tęczówkach.
- Vi, przepraszam. Błagam wybacz mi. Nie ignoruj mnie. - wyszeptał.
- Zayn czego oczekujesz po tym, że Ci wybaczę? Tego, że będzie jak dawniej? Nie licz na to. Nie potrafię już Ci zaufać. Uwierz chcę, chcę ale nie potrafię. Lepiej będzie jakbyśmy udawali, że się nie znamy. Lepiej dla nas oboje.
- - Ivy proszę zacznijmy od nowa. Jakbyśmy dopiero się poznali. Zostawmy przeszłość za sobą. Nie chcę po raz kolejny Cię stracić - powiedział łapiąc moją dłoń

a po moim ciele przeszedł przyjemny dreszcz. Toczyłam wewnętrzną walkę. Zgodzić się czy nie?
- Dobranoc Zi. - odpowiedziałam wyplątując dłoń z jego uścisku i odchodząc. Nie wiem czy dobrze zrobiłam nazywając go tym zdrobnieniem. Kiedyś tylko ja mogłam tak na niego mówić. Czy podjęłam dobrą decyzję? Drżącą ręką przekręciłam klucz w drzwiach. Muszę opowiedzieć o wszystkim Deanowi. Nie mogę go okłamywać, on mi przecież ufa. Tylko co mam mu powiedzieć o moich uczuciach do Zayna? Wyznać mu, że gdy go widzę wypełnia mnie szczęście? Nie. Nie mogę mu tego zrobić. To będzie moja mała tajemnica. Nikomu o tym nie powiem. Niepewnie przekroczyłam próg mieszkania.
- Dean! Jesteś w domu? - zapytałam.
- Oczywiście kochanie. Czekałem na Ciebie.
- Chciałam porozmawiać. Bo... Dean... Widziałam się z Zaynem. Nie bądź zły, że Ci nie powiedziałam od razu. Ja po prostu potrzebowałam chwili żeby się z tym oswoić.
- Nie mam Ci tego za złe Ivy. To twoje życie. Ja tylko chcę żebyś była szczęśliwa, Masz pewność, że on nie zrani Cię tak jak ostatnim razem?
- Nie. Ale mimo wszystko postanowiłam zaryzykować. Wiesz, że on spotyka się z moja kuzynką Perrie? To dzięki niej się spotkaliśmy. A i jeszcze jedno. Pezz nie wie, że znaliśmy się wcześniej. A ja nie chcę żeby się dowiedziała. - oznajmiłam.
- Oszukiwanie znajomych nie jest właściwą drogą a ty o tym wiesz. Jesteś pewna, że dobrze robisz?
-To nie jest oszukiwanie. Ja tylko zatajam niektóre fakty. - odwróciłam się do niego plecami i wzięłam głęboki wdech. Dean podszedł do mnie od tyłu i przytulił.

- To kiedy poznam tego Zayna? W końcu to dzięki niemu cię poznałem. - zapytał a ja uśmiechnęłam się.
- Już niedługo kochanie.

Z perspektywy Zayna.

Moja mała Ivy. Zmieniła się przez te trzy lata. Jest bardziej pewna siebie a to czyni ją jeszcze piękniejszą. Żałuję, że nigdy nie miałem odwagi wyznać jej swoich uczuć. Teraz jestem z Perrie. Kocham ją a to co dzieje się w moim sercu na widok Ivy nie powinno mieć miejsca. Muszę to zignorować. Tylko czy potrafię? Na razie jest łatwo bo brunetka trzyma mnie na dystans jednak czy na długo? Mam zamiar odzyskać jej zaufanie. A jestem coraz bliżej osiągnięcia celu. Nazwała mnie dziś "Zi". Byłem tak cholernie szczęśliwy kiedy to zdrobnienie padło z jej ust. Jutro do niej pójdę. Będę próbował porozmawiać z nią aż do skutku.


No więc dodaję 4 rozdział. Wiem, że z małym opóźnieniem i przepraszam was bardzo.;* Na prawdę robię co mogę żeby rozdziały pojawiały się regularnie. Uważam, że jest to jeden z najgorszych rozdziałów jakie napisałam. Nie podoba mi się on. Zrobię co w mojej mocy żeby następny był lepszy. Dodałam stronę na której możecie zadawać pytania bohaterom jak i również autorce czyli mi. ;)
Komentujcie. ;) Każdy komentarz motywuje mnie do pisania kolejnego rozdziału.
Pozdrawiam - Ivy. ;)